Trance-Formation

Η Αναδρομή Ζωής, είναι ένα προχωρημένο επίπεδο βαθιάς υπναγωγικής κατάστασης και απαιτεί απο τον θεραπευόμενο ψυχική προετοιμασία, εμπιστοσύνη στον θεραπευτή και άφημα στη διαδικασία.  Ο θεραπευτής χρειάζεται να έχει εκπαιδευτεί σε αναγνωρισμένη σχολή, πιστοποιηθεί απο τον διεθνή οργανισμό, να έχει πολυετή εμπειρία στην Κλινική Ύπνωση και να κατέχει Master Certificate στην Κλινική Ύπνωση. Πιστοποιητικό Κλινικής Ύπνωσης δίνουν μόνο σχολές εγκεκριμένες από Παγκόσμιους Οργανισμούς. Λόγω του ότι κατά την Αναδρομή Ζωής είναι πιθανόν να αναδυθεί ανεπεξέργαστο ψυχικό υλικό από τον θεραπευόμενο, χρειάζεται ο θεραπευτής να κατέχει γνώσεις ψυχολογίας και καλό είναι να έχει εκπαιδευτεί σαν Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Ψυχοθεραπευτής ή Ψυχολόγος. Ο οργανισμός που εγκρίνει Συμβούλους Ψυχικής Υγείας στην Ελλάδα είναι η Ελληνική Εταιρεία Συμβουλευτικής και οι έγκυρες εκπαιδεύσεις είναι από τις σχολές που είναι εγκεκριμένες απο αυτόν. Αντίστοιχοι οργανισμοί στην Ελλάδα υπάρχουν για την Ψυχοθεραπεία, Ψυχ

Βίντεο με αναδρομή ζωής. 

"Είμαι νέος 30 ετών περίπου, φοράω παλιά ρούχα και μαύρες μπότες. Τα πόδια μου πατάνε στους αναβατήρες ενός αλόγου χρώματος καφέ, ακούω τον καλπασμό του και κοιτάζω τις οπλές του... Είμαι στην πλαγία ενός λόφου, δίπλα στη θάλασσα   και θαυμάζω τον ορίζοντα, εκεί που ο ουρανός γεμάτος από αποχρώσεις του μπλε, συναντάει τη θάλασσα… Στην κορυφή αυτού του λόφου υπάρχει ένα σπίτι, είναι στην άκρη ενός βράχου… Ανεβαίνω προς το σπίτι… Είναι ένα παλιό, διώροφο, ξύλινο σπίτι και το σκεπάζει ένα μεγάλο καταπράσινο δέντρο. Ανοίγω την πόρτα επιφυλακτικά και μπαίνοντας μέσα, βλέπω μια κοπέλα… φοράει ένα μαντίλι στο κεφάλι και καταλαβαίνω πως είναι η υπηρέτρια του σπιτιού. Στη μέση του δωματίου υπάρχει ένα τραπέζι και πάνω του ένα βάζο με μωβ λουλούδια… ‘Όταν γυρίζει το κεφάλι της η κοπέλα και με βλέπει, βγάζει μια τρομαγμένη φωνή και πέφτει στο πάτωμα… Ακούω βιαστικά βήματα, κάποιος μπαίνει στο δωμάτιο… Είναι το αφεντικό του σπιτιού και κρατάει ένα όπλο… Πάει να σηκώσει την υπηρέτρια από το

 

Το λεωφορείο ταξίδευε μέσα στην έρημο και αριστερά μας βλέπαμε εκστασιασμένοι τη Σφίγγα και μετά κάποια αρχαία κτίρια δίπλα της. Ο Δάσκαλος ήταν δίπλα στον συνοδηγό και χαμογελούσε, γιατί γνώριζε πως μας έφερνε πάλι εδώ που αρκετοί από εμάς είχαμε ζήσει. Κοίταξα ένα συγκεκριμένο κτίριο. Στον διάδρομο αυτόν έχω περπατήσει. Έχω μπει μέσα σε αυτό το κτίριο. Το έχω τόσο ζωντανή ανάμνηση μέσα μου. Ο ιερέας ήταν τεράστιος στην είσοδο και με εμπόδιζε, με απέτρεπε να εισέλθω. Τα πόδια μου πατούσαν πάνω στη μαλακή άμμο και με το χέρι μου άγγιξα τις πέτρες της εισόδου καθώς προχωρούσα μπροστά. - Φύγε μιαρέ θνητέ από τον οίκο των Αθανάτων. Ένιωσα το χτύπημά του στο πρόσωπό μου. Έπεσα κάτω, το πρόσωπο μου στην άμμο, μύρισα τα αρώματα του ναού. Σηκώθηκα και παραπατώντας προχώρησα. Ήταν μεγαλειώδης μπροστά μου. - Κανένας ανάξιος δεν θα εισέλθει στον Ναό του Ήλιου. Ταράχτηκα, κλονίστηκα, το χτύπημά του ήταν τώρα στο στήθος μου, πιο δυνατό. Έπεσα στα γόνατα, πονάω, το κεφάλι μου γέρνει στο σ