Ένα Ταξίδι στα αστέρια
«Ξαφνικά δεν έπλεα πια ελεύθερα, αλλά εκτοξεύτηκα στο διάστημα με καταπληκτική ταχύτητα! Τα αστέρια φαίνονταν πολύ κοντά, και όλη αυτή η εμπειρία ήταν απερίγραπτα ωραία. Ήμουν περικυκλωμένη από μικροσκοπικά σημεία φωτός που έπλεαν σε εκείνον τον σκοτεινό χώρο. Ήταν σαν να περνάς από ένα πεδίο γεμάτο με πυγολαμπίδες, ή σαν μικροσκοπικά διαμάντια που έλαμπαν πολύ στον χώρο». Μερικές φορές απορώ για το αν είχα πραγματικά µια αψιμαχία µε τον θάνατο πριν 30 χρόνια, ή ήταν ένα μικρό σκούντηµα από τον Θεό για να µου δώσει ένα μάθημα και να µου δείξει πώς είναι να πεθαίνει κανείς. Ότι κι αν ήταν µπορώ τώρα να το δω σαν µια κρίσιμη καµπή στη ζωή µου γιατί, το αποτέλεσµα αυτής της εµπειρίας, ήταν ότι άλλαξα µε θετικό τρόπο. Το καλοκαίρι του 1960 έδινα την εντύπωση μιας ευτυχισµένης συζύγου και µητέρας. Στην πραγµατικότητα, ήµουν µπλεγµένη σ’ ένα δυστυχισµένο και καταστρεπτικό γάµο από φόβο. Ο άντρας µου, µετά από τρία χρόνια γάµου, είχε γίνει ένας βίαιος τύραννος που ξεσπούσε πάνω µου µε ξαφνικ
