Trance-Formation

- Στόχος: Ανασφάλεια.  - Συναισθηματική Ένταση: Από 1-10 είναι 10.  - Βαθύτερα Συναισθήματα: Φόβος   - Επίδραση στο σώμα: Πίεση στο κεφάλι  - Βαθύτερες σκέψεις: Δεν θα επιβιώσω (Είμαστε προς το τέλος της Αναδρομικής Θεραπείας).  Είμαι ένα μικρό κοριτσάκι γύρω στα 3 και κοιμάμαι ήσυχα μέσα στην κούνια μου. Το σπίτι μου είναι μικρό, φτωχικό και έχει ησυχία. Το σπίτι είναι μικρό ψιλοτάβανο, με ξύλινη σκεπή. Η κούνια βρίσκεται στην άκρη ενός μεγάλου δωματίου, όπου υπάρχουν τρία παράθυρα και μια σιδερένια πόρτα. Είναι ένα όμορφο καλοκαιριάτικο απόγευμα.  Ξυπνάω απότομα, ακούγοντας την πόρτα του σπιτιού μου να ανοίγει και το τραγούδι μιας γυναίκας που μόλις μπήκε μέσα. Από το βάδισμά της  και τους ήχους που κάνει δείχνει να βιάζεται και φαίνεται λίγο παράταιρο, γιατί το τραγούδι της, είναι ένα χαρούμενο τραγουδάκι για το καλοκαίρι. Η γυναίκα συνεχίζοντας να σιγοτραγουδάει τον ίδιο σκοπό, ανοίγει την πόρτα του δωματίου μου, έρχεται προς το μέρος μου και ...

  (Η πρακτική αυτή είναι μέρος της Αναδρομικής Θεραπείας, όταν εκδηλωθεί αυθόρμητα η ανάγκη της.) ·         Χριστιάνα, είναι αυτή η ενέργεια δική σου ή ξένη προς εσένα; ·         Το νιώθω! Η ενέργεια αυτή δεν είναι δική μου! ·          Θέλω να σταματήσω προσωρινά να μιλάω μαζί σου Χριστιάνα και να μιλήσω με αυτή την ενέργεια, τώρα. ·          Ποιο είναι το όνομά σου? ·          Δάφνη ·          Για ποιόν λόγο είσαι δεμένη με τη Χριστιάνα; ·          Η Χριστιάνα μια φορά στη ζωή της έπεσε και χτύπησε σε αυτή την πλευρά του κεφαλιού της. Σε αυτό σε αυτό το μέρος του κεφαλιού μου είχα χτυπήσει και πέθανα. Πονούσα μόνη μου. Τότε ήμουν 30 χρονών. ·          Δάφνη, τι θέλεις να αφήσεις ...

(Αναδρομική Θεραπεία της Στέλλας Μ.) Ο χαμός ενός πολυαγαπημένου ανθρώπου ειδικά όταν έρχεται ξαφνικά είναι ένας μικρός θάνατος και για εμάς που το βιώνουμε. Ξαφνικά μπαίνεις σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, δεν είσαι εδώ. Δεν ξέρεις τι να κάνεις, δεν περνά η ώρα, δεν ακούς γύρω σου, δεν θυμάσαι, δεν θέλεις τίποτα, δεν μπορείς τίποτα. Πέρασα πολλές τέτοιες μέρες και νύχτες όταν έχασα ξαφνικά τον μεγάλο μου αδερφό, τον ήρωά μου, το πρότυπό μου, τον άνθρωπο που θαύμαζα πάντα περισσότερο από όλους από μικρό κοριτσάκι. Ο αδερφός μου έμενε στη Β. Καρολίνα στην Αμερική. Εφυγε από τον φυσικό αυτό κόσμο αθόρυβα στον ύπνο του, μόνος του. Πέρασαν πολλές μέρες μέχρι να μεταφερθεί η σορός στην Ελλάδα και να γίνει η κηδεία, περίπου 3 εβδομάδες. Τελικά το τελετουργικό της νεκρώσιμης ακολουθίας όπως λέγεται είναι ορόσημο στην πορεία του πένθους. Πριν την τελετή όλα είναι στον αέρα. Μετά την τελετή όμως τρως ένα δυνατό χαστούκι πραγματικότητας.   Είχα και έχω τέτοια αγάπη στον Πάνο που ήξερα ότι...