Μεγάλης Κλίμακας Έρευνα για την Αναδρομική Θεραπεία και των Αναδρομών Ζωής

Επίλυση Συναισθημάτων

Η Hazel Denning μελέτησε τα αποτελέσματα οκτώ Αναδρομικών Θεραπευτών με περισσότερους από 1000 πελάτες μεταξύ 1985 και 1992. Τα αποτελέσματα μετρήθηκαν αμέσως μετά τη θεραπεία, μετά από έξι μήνες, ένα χρόνο, δύο χρόνια και πέντε χρόνια. Από τους 450 πελάτες που εξακολουθούσαν να παρακολουθούνται μετά από 5 χρόνια. Το 24% ανέφερε ότι τα συμπτώματα είχαν εξαφανιστεί εντελώς, το 23% ανέφερε σημαντική ή δραματική βελτίωση, το 17% ανέφερε αξιοσημείωτη βελτίωση (TanDam, 1990).​ Η Helen Wambach (Snow, 1986) διεξήγαγε τη μεγαλύτερη μελέτη χρησιμοποιώντας 26 θεραπευτές Αναδρομικής Θεραπείας που είχαν εργαστεί συνολικά με από 17.350 πελάτες. Από αυτά το 63% ανέφερε βελτίωση σε κάποιο σωματικό σύμπτωμα και το 40% ανέφερε βελτίωση στις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Επίλυση παρεμβατικών σκέψεων

Ο Ron Van der Maesen (1999) εργάστηκε με πενήντα τέσσερις πελάτες που είχαν επαναλαμβανόμενες ενοχλητικές φωνές ή σκέψεις. Σε μια παρακολούθηση έξι μηνών μετά τη θεραπεία που παρακολουθούσε εξωτερικός Ψυχίατρος, το 25% διαπίστωσε ότι οι ενοχλητικές φωνές εξαφανίστηκαν και ένα επιπλέον 32% μπορούσε πλέον να αντεπεξέλθει. Συνολικά το 80% είχε μια θετική υποκειμενική εμπειρία και θα συνιστούσε αυτή τη θεραπεία για επανεμφανιζόμενα προβλήματα όπως αυτά σε άλλους.

Πνευματικές Ενοράσεις

Η Δρ. Heather Rivera (2012) εργάστηκε με 180 πελάτες από ένα ευρύ φάσμα θρησκευτικών καταβολών και έδειξε ότι εκτός από τα θεραπευτικά οφέλη, το 74% ανακάλυψε ότι η ζωή τους είχε πιο νόημα και το 80% διαπίστωσε ότι ο θάνατος δεν είχε πλέον κανένα φόβο.

Επίλυση ανεξήγητου πόνου

Οι σπουδαστές της Ακαδημίας Αναδρομικής Θεραπείας & Αναδρομών Ζωής υποχρεούνται να πραγματοποιήσουν πέντε μελέτες περιπτώσεων, για αξιολόγηση μετά την εκπαίδευσή τους. Οι μαθητές τεκμηριώνουν, μεταξύ άλλων, αλλαγές στα συμπτώματα που αναφέρθηκαν από τους πελάτες τους σε κλίμακα από το 0 έως το 10. Κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας, οι μαθητές που αποφοίτησαν είχαν δει 865 πελάτες, εκ των οποίων οι 636 είχαν συμπτώματα ανεξήγητου σωματικού πόνου με μια υποκείμενη συναισθηματική αιτία. Οι πιο συχνοί πόνοι ήταν πονοκέφαλοι και ημικρανίες (162), στομαχικά προβλήματα (125), πόνοι στον αυχένα, την πλάτη και τους ώμους (90 περιπτώσεις), προβλήματα εντέρου (84 περιπτώσεις), προβλήματα που σχετίζονται με την καρδιά (74), προβλήματα στο στήθος, στους πνεύμονες και στην αναπνοή (54), και άλλα (47). Το μέσο επίπεδο σε όλες αυτές τις περιοχές πριν από τη θεραπεία ήταν 7,9, με το 10 να είναι η υψηλότερη ένταση που έχει βιωθεί ποτέ. Μετά τη θεραπεία υπήρξε δραματική μείωση των συμπτωμάτων σε ένα μέσο επίπεδο 0,9.

Βιβλιογραφία

Freeman T. B. (1997) Past life and interlife reports of phobic people: Patterns and outcome The Journal of Regression Therapy, Volume XI (1), International Association for Regression Research and Therapies.

Snow, C. (1986)Past Life therapy: The experiences of twenty six Therapists The Journal of Regression Therapy, Volume I (2).

Denning, H. (1987) The Restoration of Health Through Hypnosis, Journal of Regression Therapy 2:1, pp. 524.

Rivera, H. (2012) in The Journal of Regression Therapy, Measuring the Therapeutic Effects of Past Life Regression.

Van der Maesen, R. (1998) in The Journal of Regression Therapy, Volume XII (1), Past Life Therapy for Giles De La Tourettes's Syndrome, International Association for Regression Research and Therapies.

Van der Maesen, R. (1999) in The Journal of Regression Therapy, Volume XIII (1),Past Life Therapy for People who Hallucinate Voices, International Association for Regression Research and Therapies.