Μια αυτόχειρας από τις αρχές του περασμένου αιώνα - Αναδρομή Ζωής

Regression Therapy - Αναδρομή Ζωής Σάββατο 04/03/2023 Σαμπρίνα

(Προηγείται επαγωγή, εμβάθυνση ή σωματικές, συναισθηματικές, νοητικές γέφυρες και μετά εισέρχεται η Σαμπρίνα στην Προηγούμενη Ζωή της.)

«Φοράω καφέ σκαρπίνια, με λευκό καλσόν, μια όμορφη μπλε φούστα με καφέ λεπτομέρειες και λευκή ποδιά. Είμαι 30 ετών με καστανόξανθα μαλλιά τα οποία είναι δεμένα με ένα ωραίο λευκό μαντήλι. Είναι πρωί χωρίς κρύο, αν και ο καιρός είναι μουντός και έχει υγρασία. Περπατάω πάνω σε έναν πλακόστρωτο δρόμο και κρατάω δυο σακούλες με φρούτα. Γύρω μου βλέπω άμαξες και κόσμο να περπατάει. Άλλοι φοράνε περιποιημένα κουστούμια και άλλοι που δουλεύουν στις οικοδομές ή άλλες χειρονακτικές εργασίες, είναι ντυμένοι με λερωμένα, σχισμένα και φτωχικά ρούχα. Οι γυναίκες είναι ντυμένες με όμορφα φορέματα, μεγάλα καπέλα και ωραίο μακιγιάζ. Πόλη είναι πυκνοκατοικημένη, τα σπίτια μικρά, με ανοιχτά παράθυρα, καφέ παντζούρια ξύλινα και γλάστρες. Πηγαίνω προς το σπίτι μου για να αφήσω τα πράγματα και ενώ προχωράω στο δρόμο μια άμαξα περνάει και αναγκάζομαι να ανέβω πάνω στο πεζοδρόμιο. Περνώντας μπροστά από μαγαζιά και εργαστήρια ακούω φωνές και μερικές φορές σχόλια για εμένα από εργάτες καθώς περνάω, επειδή είμαι γυναίκα. Εγώ συνεχίζω να περπατάω χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία.

Το σπίτι μου είναι μια μικρή μονοκατοικία και γύρω του έχει πυκνό πράσινο χορτάρι. Είναι λίγο πιο έξω από την πόλη, στην εξοχή. Μπαίνοντας στο σπίτι δεν είναι κανένας και καταλαβαίνω πως τα δυο παιδιά μου θα έχουν βγει έξω για να παίξουν. Ο άντρας μου είναι στον πόλεμο και αυτό με κάνει να έχω μια μόνιμη ανησυχία μέσα μου. Μυρίζει το υγρό χώμα γιατί χθες έβρεξε πολύ και σκέφτομαι τα παιδιά που θα έρθουν πάλι γεμάτα λάσπες. Ακόμη μυρίζω τη ζύμη που την είχα αφήσει να φουσκώσει για να φτιάξω όταν γυρίσω το ψωμί. Ακούω τα παιδιά μου να γελάνε, έχω ένα αγόρι και ένα κορίτσι και νιώθω συγκίνηση που είναι καλά, ηρεμία που είναι κοντά μου, αλλά και μια θλίψη ταυτόχρονα που ο άντρας μου είναι μακριά και δεν ξέρω τι κάνει.

Κάποιος ήρθε απ’ έξω. Ήρθε με αμάξι, είναι από αυτά τα παλιά, που είναι ανοιχτά από επάνω. Όταν έφτασε στην πόρτα, την άνοιξα και μου έδωσε ένα γράμμα. Διστάζω να το ανοίξω, δεν θέλω, φοβάμαι, νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν. Παίρνω μια βαθιά αναπνοή και με φόβο το ανοίγω, διαισθάνομαι πώς είναι κάτι κακό, δεν φέρνουν έτσι γράμματα, γι αυτούς που είναι στον πόλεμο. Γράφει πως ο άντρας μου αγνοείται. Βάζω τα κλάματα και πήγα στο διπλανό δωμάτιο να κλάψω μόνη μου. Είμαι εκεί μόνη και κλαίω και ακούω τα παιδιά μου που μπήκαν στο σπίτι, δεν θέλω να με δουν να κλαίω. Σκουπίζω τα μάτια μου στρώνω το κρεβάτι και βγαίνω από το δωμάτιο. Βλέπω τα παιδιά μου στο δωμάτιο που είναι κουζίνα και βρίσκεται το τραπέζι του φαγητού. Χαμογελάω, προσπαθώ να κρύψω την ταραχή μου και τους λέω ότι το φαγητό δεν είναι έτοιμο και να συνεχίσουν να παίξουν. Αυτά χάρηκαν και βγάζοντας φωνούλες ευχαρίστησης τρέχοντας βγαίνουν πάλι από το σπίτι. Βγάζω το γράμμα που είχα κρύψει στην ποδιά μου και το σκίζω, γιατί ξέρω ότι ο άντρας μου θα βρεθεί, θα γυρίσει.

Βρίσκομαι σε μία μεγάλη αίθουσα, είμαι μέσα σε μία αίθουσα χορού. Γύρω μου υπάρχει πολύς κόσμος. Είμαι 22 ετών και φοράω ένα ωραίο μπορντό φόρεμα με πολλούς φραμπαλάδες. Είναι μεγάλο με φαρδιούς ώμους και έχω έρθει εδώ με τις φίλες μου. Υπάρχει πολύς κόσμος γύρω μου, πολλές φωνές, μουσική που παίζει, μεγάλα τσέλο τα οποία παίζουν μία κλασική μουσική, αλλά όχι ήρεμη, μία μουσική που είναι έντονη και γρήγορη. Πήρα ένα ποτό και κρατώντας το φόρεμα μου αρχίζω να περπατάω μέσα στην αίθουσα, ψάχνοντας τις φίλες μου. Οι άνθρωποι γύρω μου χορεύουν και καθώς περνάω ανάμεσά τους με σπρώχνουν κατά λάθος. Εκεί γνώρισα τον άντρα μου. Ψάχνω τις φίλες μου και εκείνος μιλάει με τους δικούς του φίλους. Γυρίζοντας απότομα, αυτός με σκούντησε και ευγενικά μου ζήτησε συγνώμη. Για να επανορθώσει μου ζήτησε να χορέψουμε. Εγώ διστακτικά του είπα δεν χορεύω και εκείνος είπε πως μόνο έτσι θα επανορθώσω, αν τον πατήσω και εγώ μία - δυο φορές. Οπότε χαμογελώντας δέχτηκα και αρχίζουμε να χορεύουμε. Δεν τον γνώριζα πριν, αλλά είναι πολύ όμορφος. «Για κορίτσι που δεν χορεύει τα πήγες καλά», μου λέει. Στη συνέχεια μου ζητάει να βγούμε έξω από την αίθουσα. Του απάντησα πως πάω να ενημερώσω τις φίλες μου και αυτός μου είπε «εντάξει θα σε περιμένω στο σιντριβάνι». Μετά από λίγο ψάξιμο στην αίθουσα βρήκα τις φίλες μου. Οι φίλες μου είχαν βρει μία άλλη παρέα και χόρευαν μαζί τους. Εγώ τους είπα ότι θα έφευγα, αλλά φυσικά δεν έφυγα και πήγα έξω από την αίθουσα, στο σιντριβάνι, για να τον συναντήσω.

Είμαι στην έπαυλη με τους γονείς μου και είμαι 23 ετών, έγκυος. Οι γονείς μου δεν το ξέρουν. Γνωρίζουν ποιον βλέπω αλλά δεν τον εγκρίνουν, δεν τον θέλουν για άντρα μου και μου λένε ότι θα με αποκληρώσουν. Τους ανακοινώνω ότι είμαι έγκυος και η μαμά μου με χαστουκίζει. Έχω μία καφέ βαλίτσα, την παίρνω και σηκώνομαι και φεύγω. Έξω με περίμενε μια άμαξα. Αυτός που αγαπάω με περίμενε πιο κάτω. Ο άντρας μου με είδε με κλάματα και τον αγκάλιασα. «Εγώ τώρα είναι η οικογένειά σου.» μου λέει και φεύγουμε.

Είμαι σε εκείνη τη στιγμή που σκίζω το γράμμα, γύρω στα 30. Πήγα τα παιδιά στα πεθερικά μου για να αυτοκτονήσω. Μέσα μου ήξερα ότι πέθανε ο άντρας μου. Μετά γύρισα μόνη στο σπίτι και έκοψα τις φλέβες μου.

Το σκεφτόμουν από μικρή να βάλω τέλος στη ζωή μου, δεν με αγαπούσαν πότε οι γονείς μου, μόνο ο άντρας μου με αγαπούσε.

Με βλέπω από ψηλά πεσμένη στο πάτωμα, η ψυχή μου φεύγει. Νιώθω ότι ανεβαίνω, απομακρύνομαι, είμαι ήρεμη, χωρίς βάρος. Κάτι με τραβάει και πηγαίνω προς τα πάνω. Δεν μετανιώνω για αυτό που έκανα».

Στην Αίθουσα των Συμβολαίων: Ο Πνευματικός μου Οδηγός μου λέει: «Το πότε θα μπει τέλος στη ζωή σου, δεν το ορίζεις εσύ. Για αυτό θα σου δοθεί άλλη μία ευκαιρία. Η ζωή σου αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί».

Αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό γιατί δίνει μια πληροφορία για τους αυτόχειρες, κάτι που σε εμάς που κάνουμε αναδρομές είναι γνωστό, πως ξαναενσαρκώνονται σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ένα νέο σώμα, αλλά για τη Σαμπρίνα που έκανε την αναδρομή, συνειδητά είναι μια πληροφορία που δεν την είχε.

Μετά έγινε Θεραπεία της Προηγούμενης Ζωής, Σύνδεση με την παρούσα ζωή, Αναπλαισίωση, επαφή με τον Πνευματικό Οδηγό και Μελλοντικός Βηματισμός.

Spyros Kapnias - Garudananda Advance Certified Regression Therapist - Spirit and Energy Release Certification - Inner Child - Life Between Lifes / Εκπ. Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας / Εκπ. Body Centering Psychotherapy Gestalt / Master & Trainer in Hypnotherapy / Certified “Swan” Hypnotherapy / Master NLP - Coaching - Time Line Therapy / Certified Energy Psychology Certification - Master in Acupressure & EFT / Certified Master Ho'oponopono / Reiki Master / Advance Breathwork & Pranayama Trainer / Senion Yoga Teacher and Trainer / Healing Code Certification, Yoga Nidra Senior Teacher, Lucid Dreaming Certification.